40. VAIRAGYA DASAKAM

On Aversion for Lustful Passion


MANANATITAM Or VAIRAGYA DASAKAM

(Ten Verses on That Which Transcends Mind)
Or
(On Aversion for Lustful Passion)

This must have been written while Guru was undergoing sever penance at Aruvippuram. Nataraja Guru deemed its date to be around 1884-87. It is composed in a metre unnamed in Sanskrit prosody, and is in the Malayalam language.


1

By mingling with dark-haired damsels
And becoming lost the pleasure it gives,
This humble one, completely upset,
Wanders aimlessly and confusedly,
Alienated from your tender, loving feet.
Why should this straw-like insignificant one,
Oblivious of the Great Lord who is
Adorned with the great river,
Remain here alive any longer?

2

The only cure for this illness
Is your holy name and holy ashes.
In this world it is proffered
Gracefully by your holy feet
Attended upon always by
Numerous goodnesses.
I take refuge in those holy feet,
Begging for the cure
As a means to put an end to
All my worldly thoughts
And also not to forget
The only cure available.

3

Is this humble one capable
Of fighting those damsels
Who take the lead,
Daringly engage with
Whomever they come across
And fight shy of none?
Please take me and bless me
By seating me by your side.
Why should I wander aimlessly here
Forgetful of the tender
And golden feet of yours?

4

Holding up the swaying
Heavy breasts and beckoning heads
With an agitated-ocean-like
Stirred-up-disposition, adorned with
Beautiful flitting eyes,
They walk around sportively
Causing obstructions in the path
Trapped along with them
In the hovel
Full of flowing filth,
We are in distress.

5

Eros the hunter
Casts his encircling net.
The mind-bird, having lost
What it really is within,
Becomes trapped in it
And worries in distress.
Flitting eyes, with curled hair
For accomplice, is where
This net gets formed
And becomes full-grown.
Why should one become
Caught in it and reel in anguish?

6

This humble one even now
Has the knowledge that
Those who wander around aimlessly,
When approaching you by chance,
You come forward and
Do possess them.
Undistracted by those who
Are unguided vagrants,
I totally surrender here and now
And prostrate myself
With my mind melting,
At your twin feet.

7

Lovingly approaching with
The two protruding breasts
Alluringly wobbling,
They eat up one’s vitality.
Fear for these deadly bumps of flesh
Is on the increase in me.
I will not even dream of
Becoming friendly with
These insects that seek out
And enjoy playing with the five
Tempting objects such as fragrance.

8

What I look for is
Befriending you and being
In union with your Grace.
Why should I let these
Worthless and immodest women
Vex me to become lost?
Rooting out the intense madness
That embraces entwiningly
As well as exterminating the zest
For fragrance-like sensual joys,
Is what I am crying for now.

9

By flitting her eyes in flirt
With twinkling appearance and disappearance
Of off-and-on-glances,
A mischievous beauty may
Approach to make me submissive
In coquettish confrontation
And directly display leading gestures.
My intention is to condemn it
Whensoever it happens.
In order to gain this goal
I did write these lines
Offering them at your holy feet!

10

Let me in no way go
Following flitting-eyed beauties.
(Instead) hold me in your golden
Tender-leaf-like palms,
Put an end to all my drowsy
Indiscriminateness in this world
And cuddle me close to you
Jewel-like body
Please do not send me along!
Please do not send me along!
O the mighty foe of Eros!

Translated by Muni Narayana Prasad


Mananaateeatm മനനാതീതം / വൈരാഗ്യദശകം

കരുങ്കുഴലിമാരൊടുകലന്നുരുകിയപ്പു-
ങ്കുരുന്നടിപിരിഞ്ഞടിയനിങ്ങു കുഴയുന്നു
പെരുംകരുണയാറണിയുമയ്യനെ മറന്നി-
ത്തുരുമ്പനിനിയെന്തിനുയിരോടു മരുവുന്നു? 1

മരുന്നു തിരുനാമമണിനീറൊടിതു മന്നില്‍
തരുന്നു പല നന്മതടവീടുമടി രണ്ടും
വരുന്ന പല ചിന്തകളറുന്നതിനുപായാ-
ലിരന്നിതു മറന്നു കളയായ്‌വതിനടുത്തേ‍ന്‍ 2

അടുത്തവരൊടൊക്കെയുമെതിര്‍ത്തുപൊരുതീടും
പടത്തലവിമാരൊടു പടയ്ക്കടിയനാളോ?
എടുത്തരികിരുത്തിയരുളേണമിനിയും പൊ-
ന്നടിത്തളിര്‍മറന്നിവിടെയെന്തിനലയുന്നു? 3

അലഞ്ഞു മുലയുംതലയുമേന്തിയകതാരില്‍
കലങ്ങിയെഴുമാഴിയുമഴിഞ്ഞരിയകണ്ണും
വിളങ്ങിവിളയാടിനടകൊള്ളുമിവരോടി-
മ്മലങ്ങളൊഴുകും കുടിലിലാണു വലയുന്നു. 4

വളഞ്ഞു വലകെട്ടിമദനപ്പുലയനുള്ളും-
കളഞ്ഞതിലകപ്പറവ വീണു വലയുന്നു
വളഞ്ഞ കുഴലോടുമുലയുന്ന മിഴിയിന്നും
വിളഞ്ഞതതിലെന്തിനു കിടന്നു ചുഴലുന്നു? 5

ചുഴന്നുവരുമാളുകളെയൊക്കെ വിലകൊണ്ടി-
ങ്ങെഴുന്നണയുമെന്നൊരറിവുണ്ടടിയനിന്നും
ഉഴന്നവരിലുള്ളമലയാതിവിടെയൊന്നായ്-
ത്തൊഴുന്നു തുയരോടിവിടെ നിന്നടിയിണയ്ക്കായ്. 6

ഇണങ്ങിയിരുകൊങ്കയുമിളക്കിയുയിരുണ്ണും-
പിണങ്ങളൊടു പേടി പെരുതായി വിളയുന്നു
മണം മുതലൊരഞ്ചിലുമണഞ്ഞു വിളയാടും-
പിണങ്ങളൊടു ഞാനൊരു കിനാവിലുമിണങ്ങാ! 7

’ഇണ’ങ്ങണമെനിക്കുരുളിലെന്തിനു കിടന്നീ
ഗുണങ്ങളൊഴിയും കുലടമാരൊടലയുന്നു
പിണഞ്ഞു പുണരും പെരിയപേയടിയോടെ പോയ് 8
മണങ്ങളുമറുന്നതിനിതാ മുറയിടുന്നു.

മുറയ്ക്കു മുറ മിന്നിമറയും മിഴിയിളക്കി-
ത്തെറിക്കുമൊരു പെണ്കൊടി ചെറുത്തടിയിലാക്കി 9
മറുത്തുവിളയാടി മരുവുന്നിടയിലെല്ലാം
വെറുത്തുവരുവാനെഴുതി നിന്തിരുവടിക്കായ്.

അയയ്ക്കരുതിനിച്ചടുലലോചനയൊടപ്പൊ‍ന്‍-
ശയത്തളിരിലേന്തിയടിയോടവനിയിന്മേല്‍
മയക്കവുമറുത്തു മണിമേനിയിലണച്ചീ-
ടയയ്ക്കരുതയയ്ക്കുരുതനംഗരിപുവേ! നീ. 10