38. DARSANAMAALA

Don Berry




Darsanamaala, is the compilation of one hundred stanzas/ hymns explaining the foundations of the great Indian darsanas (visions).
This is written by Sree Narayana Gurudeva, in Sanskrit.
Understanding the darsanas of ancient Indian Rushies is difficult, similar is the standard of darsana maala and hence understanding the messages of darsana maala is not easy for a common man . This is translated from sanskrit by Nataraja guru English rendering done by Don Berry is given below. This may also be considered as an introduction for a non Indian about Sree Narayana Guru's writings.
Darsanas are the literature of ancient India which attempt to explain the world from what is not known and what is not seen to know and understand.
Hence the name darsana maala means the garland of visions , which is the most appropriate title. The darsana maala has been compiled in ten darsanas
Darshana mala

CHAPTER ONE

Adhyaropa Darsana / Metaphors of Creation



1


At its origin this world

existed as nothingness, dreamlike.

Thereafter the Absolute Being created

everything existent by willing.


2


At its origin this world

existed as latent function.

Thereafter the Absolute Being created everything

through his own power of MAYA,

like a magician creating an illusion.


3


At its origin this world

was latent in the Absolute Being

as a sprout is latent in a seed.

Thereafter it manifested itself of its own power.


4


This power is to be known as two kinds,

brightness and heaviness. As in the case of light and dark,

they are polar opposites,and there is no co-existence.


5


At its origin this world

was like a picture in the mind.

Thereafter the Absolute Being realized it

in all its variety, like an artist.


6


At its origin this world existed as PRAKRITI, the matrix of possibility.

Thereafter the Absolute Being worked out its powers like a Yogi.


7


When knowledge of the Absolute Self is veiled, AVIDYA (ignorance)

arises. Then the name-and-form world looms ghostlike.


8


This world is emptiness, like some ghostly city.

Thus did the Absolute Being create

this whole universe -- a marvel!


9


If this world evolved in a series of stages

from the sun, then it is not at all from the Supreme Self.

But everything was manifested at a single stroke,

of its own inner vitality, as though

the universe were waking from sleep.


10


That from which all this world

is manifested like a fig tree from a seed,

That is Brahma, That is Siva, That is Vishnu.

That is the Transcendent.

Indeed, everything is That alone.



CHAPTER TWO

Apavada Darsana / Logic of Causality



1


This world, material, non-material and spiritual,

has all come to be in and from living intelligence.

When existent, everything is Real as Being (SAT).

When non-existent, everything remains Real as Intelligence (CIT).


2


An effect cannot have existence independent of its cause.

Therefore, how can there be an origination of non-Being?

And how can there be re-absorption

of something un-originated?


3


That which is not subject to origin and re-absorption

is the transcendent Absolute alone.

The idea of origin and re-absorption as present in the Self

is the veiling effect of MAYA.


4


As the effect is non-different from its cause,

how can Being arise? And in the same way,

how can there be non-Being for the cause itself?


5


Because it is an effect, this world

does not have primary reality.

The Absolute alone, as cause, is Real.

Unclear minds mistake it as un-Real.


6


The One Alone is the Real.

Where can another exist?

If we say "in existence," it is a tautology.

If we say "in non-existence," it is a contradiction.


7


Having carefully analyzed the component parts of existence,

one sees that the whole world is not other

than the Intelligence of the Absolute.

It is as if MAYA had been banished.


8


Pure Intelligence alone shines.

There is nothing whatever beyond Pure Intelligence.

That which does not shine is un-Real,

and that which is un-Real does not shine.


9


ANANDA indeed is the Real, and nothing else.

The whole world is of the form of ANANDA.

Apart from ANANDA, nothing else exists.


10


Indeed, everything is SAT-CIT-ANANDA.

(Being, Intelligence, Value.)

There is not a trace of plurality in this.

He who sees this as if pluralistic,

goes from death to death.


CHAPTER THREE

Asatya Darsana / The Illusion of the un-Real




1


This world is all mind-maya.

But the mind is not in any specific place.

The world is seen in the Self

as the blue is seen in the sky.


2


This apparent world is an image, created in the mind

by AVIDYA, the veiling ignorance.

When this is re-absorbed by VIDYA, the clear knowledge,

it is as though the whole world were a mere configuration.


3


To a coward, the ghost looming in the darkness seems real.

To the wise man, the wakeful state is seen

as such a dream-world.


4


This world is seen as willed images.

It is seen only when willing is present,

as when a rope is mistaken for a snake.


5

There is no difference whatever

between the willed images and the mind.

That AVIDYA-darkness state (which is the mind),

is a marvel like Indra's magic.


6


To the wise man, this world shines in the Self like a mirage.

To an infant, by confusion, even a reflection

may seem real.


7


As milk remains milk even when churned,

The Absolute Self does not change into some other form.

Therefore, the whole world exists only as an image in the Self,

as if created by Indra's magic. (Indriyas = the senses.)


8


MAYA herself is the fundamental cause of the apparent world.

Everything here is only the maya-maker

creating with magical, un-Real effects.


9


To the mature mind, this universe

seems like a sky-forest mirage in the Self.

But a child sees even a puppet-form as real.


10


One alone is Real, not a second.

What is un-Real seems indeed to be Real.

But the Siva-lingam is stone only,

not a second made by the mason.


CHAPTER FOUR

Maya Darsana / Vision of Maya



1


What is not Absolute, that is MAYA.

She is the negative principle of opposites, as with the pairs

knowledge-ignorance, beyond-within, inertia-prime potency.

Thus She, of herself, arises as the many forms of Nature.


2


Before the origin of things, there was

the clay itself, the Absolute ground of Being.

Whatever is not known as the Absolute-in-itself, is MAYA,

the principle of non-Absolute possibility.


3


"The non-Self is un-Real, the Self is Real."

That is knowledge of the Real, as in recognizing

the reality of the rope through the snake appearance.


4


"The Self is un-Real, the non-Self is Real."

That is AVIDYA dominating awareness,

as in mistaking the rope for a snake.


5


That which creates the sensory system, the mind,

specific intelligence and the five vital processes

far transcends even these non-material

limbs of the Self-intelligence.


6


The Self-intelligence adopts these limbs as its own

and, by its own MAYA, imagines itself

as in pleasure or pain.

But none of this has primary Reality.


7


In the world of senses and sense-objects,

what emanates forth from the Self

is the willing-imaging self,

the basis of the material world.


8


Lack of knowledge of mother-of-pearl

is the basis for an illusion of silver in the shell.

That principle which, in the Self, is the basis

for the apparent world, is called TAMAS.


9


Because of its marvelous aspect

of containing all this universe like a tree in a seed,

(or by virtue of its importance)

the prime potent power is called PRADHANA.


10


Because the marvelous diversity of nature (PRAKRITI)

is created by the three modalities (tamas, rajas, and sattva),

She is known as PRAKRITI-TRIGUNA.

(Nature-of-the-three-modes.)


CHAPTER FIVE

Bhana Darsana / Categories of Consciousness



1


Equally present within and without,

in constant bee-like agitation,

object-consciousness is of two kinds,

the generic and the specific.


2


The basis of object-consciousness is four-fold,

consisting of: The material, the non-material,

the causal, and the fourth kind.

These names are also applicable

to the appropriate states of consciousness.


3


"I am the body. This is the pot."

What arises in awareness based on material objects

is known as STHULA, or concrete.


4


Here, the consciousness of "body" and "pot" is the specific.

The consciousness of "I" and "This" is the generic.


5


What arises in awareness based on

the senses, mind, intellect, sense-objects

and the five vital processes,

is known as SUKSMA, or subtle,

because of dependence on non-material objects.


6


"I am ignorant." This consciousness is

called KARANA, or causal (pertaining to itself.)

"I am" is the generic, "ignorant" is the specific.


7


"I am the Absolute." This is praised as TURIYA,

or consciousness of the fourth kind.

"I am" is the generic, "Absolute" the specific attribute.


8


Where there is this awareness,

there is an object-of-consciousness.

Where there is no such awareness,

there is no object-of-consciousness.

Thus, by agreement and difference, certitude arises.


9


As the eye cannot see itself, the Self cannot perceive itself.

The Self is not an object-of-consciousness.

What the Self perceives is an object-of-consciousness.


10


Whatever is an object-of-consciousness is conditional.

Whatever is not conditional

is not an object-of-consciousness.

What is conditional is un-Real.

But what is utterly unconditional, that is the Real.


AUM TAT SAT


CHAPTER SIX

Karma Darsana / The Nature of Action

1

It is the Self alone which acts.

Although it is by nature self-luminous and detached,

the Self through its power of MAYA

assumes many varied forms,

like the creative dreamer in sleep.


2

"I think, I speak, I grasp, I hear."

All such forms of action are done by the Supreme Self,

acting through the agency of the individuated self

with its intelligence, its organs of perception,

and its organs of action.

3


Before action, the Self alone exists.

There is not a trace of any "other."

Therefore, all action is accomplished by the Self alone,

through its own power of MAYA.

4

The Self has, inherent in its nature,

a certain power that is difficult to define.

By this power, the appearance of action

is projected in the actionless Self.

5


The Self is always completely unattached.

It is through lack of awareness that action

is done as though attached.

Where the Seer is aware, "It is not I who am acting,"

he remains unattached, even in action.

6

It is the One Self alone which burns as fire,

blows as the wind, supports as the earth,

and flows as the river.

7


It is the One Self alone, itself remaining actionless,

which moves upward as Prana and downward as Apana.

It is the One Self alone which

beats, murmurs and pulsates in the nerves.


8


The six changing aspects of this world

-- existence, birth, growth, transformation,

deterioriation, and extinction --

all proceed from the unchanging

Self alone, and not another.

9


In spite of actions always being self-accomplished

by mental and sensory functions,

the wise one knows,

"I am the unattached one, the rock-steady."

10

Because it is an object of experience,

even the personality-"I" is an illusory projection,

like the illusion of silver seen in mother-of-pearl.

Today and tomorrow, firmly established

above all else, One alone is.


CHAPTER SEVEN

Jnana Darsana / On Awareness

1

Awareness, though essentially one,

is known as conditioned or unconditioned.

That awareness which is free

of the ego-sense of "I am," etc.,

is the unconditioned.

2

That awareness which arises

as "I"- consciousness inside,

and "this"-ness outside

(accompanied by the corresponding

mental modulations,)

is known as the conditioned.

3

That awareness by which one experiences,

as pure witness, the non-Self

(such as the ego "I"-consciousness, etc.,)

is true Self-awareness.

The witness alone is the immortal one.

4

That awareness which is identified

with effects belonging to the non-Self

(such as the ego-"I" consciousness, etc.,)

is non-Self-awareness.

5

When things are known as they are,

(as in perceiving the truth of the rope

beneath the snake appearance,)

that awareness is meaningful.

What is otherwise is meaningless.

6


When, by mere presence alone,

everything is illuminated by itself,

that is characterized as "awareness-by-direct-perception,"

or immediate knowledge.

It is also called "inner" knowledge.

7

That form of awareness which arises

by performing mental action on the possibilities

of co-dependent phenomena,

and thus inferring their common source,

is known as inductive knowledge.

8

On going near and recognizing

according to the pattern : "This animal conforms

to the description I have heard of a cow,"

such is called awareness-by-inference,

(or analogical knowledge.)

9

Awareness characterized as "I-Mine"

is called personalized knowledge.

Awareness characterized as "This-That"

is called sensory knowledge.

10

That awareness which is verbally expressed

as AUM TAT SAT (Aum, That is the Real)

and experienced as the union of the Absolute and the Self,

empty of functions like willing --

that is known as the ultimate knowledge.


CHAPTER EIGHT

Bhakti Darsana / On Devotion



1


Bhakti is meditation on the Self,

because the Self is the source of all Value (ananda).

A knower-of-the-Self meditates

by the Self upon the Self, forever.


2


The Absolute is meditated

because the Absolute is the source of all Value.

Constant meditation on the Absolute

is thus known as Bhakti.


3


All meditate the highest Value.

No one meditates suffering.

That meditation on the highest Value

is taught as Bhakti.


4


The Self alone meditates the Absolute.

The knower-of-the-Self

meditates the Self alone, and no other.

Meditation of the Self is thus called Bhakti.


5


Value, the Self, the Absolute, are said

to be the names of the One.

He who has sure awareness of this

is called a Bhakta.


6


"I am Value. I am the Absolute. I am the Self."

He whose vital imagination

always takes such forms


is known as a Bhakta.


7


The wife does not adore only the husband,

nor the husband the wife.

It is the very form of highest Value they adore,

shining within every sense object.


8


Thus, one-who-knows sees not a trace

of anything other than

the bliss of the Self anywhere.

His is truly the highest Bhakti.


9


Where there is sympathy

toward the Father of the World, toward one's own Guru,

toward Father and Mother, toward the Fathers of Wisdom,

toward those who walk the same path ...........


10


Toward those who put down evil,

toward those who do good to all -- that also is Bhakti.

But that which pertains to the Supreme Self alone

is the ultimate Bhakti.


CHAPTER NINE

Yoga Darsana / On Yoga



1


Yoga is that form of mental restraint

which unites the personal mental faculties

with the Self-as-Intelligence.


2


As long as potentiating tendencies (vasanas) exist,

the heart should be held in that state (samadhi)

where the distinction between

the Seer, Sight, and the Seen is extinguished.

To the knower of Yoga, this is Yoga.


3


When all this world of name-and-form

is known as not other than the Absolute alone,

the mental faculties are always absorbed in the Absolute.

That also is recognized as Yoga.



4


When the modulation of the mind

flows unbrokenly, like a stream of oil,

it incessantly finds joy in the Self.

That also is remembered by Yogis as Yoga.


5


When the mind is distracted by this and that attraction,

it should always be brought back to oneness in the Self.

Let it be united in this Yoga.


6


The sources of all disasters for man are:

his willed conceptual formations, the objects of his willed desire,

and the subtle potentiating tendencies of his past,

which condition his willing. These are to be uprooted

and restrained in the Self.


7


Fundamental Reality does not reside

in the seen object as such, but in the Seer.

The Seen is the form of the Seer.

He who unites these is the superior knower of Yoga.


8


When the mind-bee, guided to the Flower of Union

by the soft winds of Yoga, drinks the honey-sweet

nectar of Self-knowledge,

it flutters no more.


9


Meditation with gaze fixed betweeen the eyebrows,

and the tongue tip touching beyond the uvula,

is the Khechari Mudra,

which has the capacity of dispelling

fatigue, sleep, and the other distractions to Yoga.


10


In this world Yoga is of two kinds:

the Yoga of Wisdom, and the Yoga of Action.

All further elaboration of Yoga is included in these.


CHAPTER TEN


Nirvana Darsana / On Nirvana

1

The state of Nirvana is of two kinds,

the pure and the impure.

That which is free of subtle

potentiating tendencies (vasanas) is the pure.

That which is qualified by such latent tendencies is the impure.

2

The pure Nirvana is also of two kinds,

the ultra-pure and the pure.

The impure state is further categorized as

the pure-impure, and the impure-impure.

3

The ultra-pure state is again subject to three grades:

the elect, the more elect, and the most elect.

The pure exists in the (simple) knower of the Absolute.

4

The pure-impure state

(though qualified by the subtle tendencies)

is free of rajas and tamas.

The impure-impure is subject to rajas and tamas.

The first is the state of one

whose goal is ultimate liberation.

The second is the state of those

who seek the various psychic powers.

5

A knower of the Absolute, firmly established in the Absolute,

having burnt up everything in the fire of wisdom,

aiming at the good of the world,

performs actions according to what is considered right.

6

The elect knower of the Absolute is one

who is firmly established in the Absolute

and who renounces all willful action.

He wanders in the world, continuing

the course of bodily life.

7

The more elect is one who knows

when prompted by others, but by himself does not know.

He always enjoys absorption in the Absolute.

8

The most elect is one who

by himself knows not,

and even when prompted by others knows not.

He is empty of all mental modulations,

and is the Absolute alone.


9

There is certainly nothing of this world

to be accepted or rejected.

As for the Self, it is self-luminous.

With this understood, one should withdraw.

Thereafter the agitations of the mind

do not repeat themselves.

10

The Absolute alone, One-without-a-second, is the Real.

There is nothing other.

In this there is no doubt.

Understanding this, the well-instructed one

withdraws from all duality.

He does not return again


The Darsana Mala, or Garland of Visions, was one of the last major works of Narayana
Guru, dictated about 1916.


ദര്‍ശനമാല
1. അദ്ധ്യാരോപദര്‍ശനം

ആസീദഗ്രേ സദേവേദം
ഭുവനം സ്വപ്നവത്പുനഃ
സസര്‍ജ സര്‍വ്വം സങ്കല്പ-
മാത്രേണ പരമേശ്വരഃ 1

വാസനാമയമേവാദാ-
വാസീദിദമഥ പ്രഭുഃ
അസൃജന്‍ മായയാ സ്വസ്യ
മായാവീവാഖിലം ജഗത് 2

പ്രാഗുത്പത്തേരിദം സ്വസ്മിന്‍
വിലീനമഥ വൈ സ്വതഃ
ബീജാദങ്കുരവദ് സ്വസ്യ
ശക്തിരേവസൃജത്സ്വയം 3

ശക്തിസ്തു ദ്വിവിധാ ജ്ഞേയാ
തൈജസീ താമസീതി ച
സഹവാസോനയോര്‍ നാസ്തി
തേജസ്തിമിരയോരിവ 4

മനോമാത്രമിദം ചിത്ര-
മിവാഗ്രേ സര്‍വ്വമീദൃശം
പ്രാപയാമാസ വൈചിത്രം
ഭഗവാംശ്ചിത്രകാരവത് 5

ആസീദ് പ്രകൃതിരേവേദം
യഥാദൗ യോഗവൈഭവഃ
വ്യതനോദഥ യോഗീവ
സിദ്ധിജാലം ജഗത്പതിഃ 6

യദാത്മവിദ്യാസങ്കോച-
സ്തദാവിദ്യാ ഭയങ്കരം
നാദരൂപാത്മനാത്യര്‍ഥം
വിഭാതീഹ പിശാചവത് 7

ഭയങ്കരമിദം ശൂന്യം
വേതാളനഗരം യഥാ
തഥൈവ വിശ്വമഖിലം
വ്യകരോദദ്ഭുതം വിഭുഃ 8

അര്‍ക്കദ്യഥാക്രമം വിശ്വം
തഥാ നൈവേദമാത്മനഃ
സുപ്തേരിവ പ്രാദുരാസീ-
ദ്യുഗപത്സ്വസ്യ വീക്ഷയാ 9

ധാനാദിവ വടോ യസ്മാത്
പ്രാദുരാസീദിദം ജഗത്
സ ബ്രഹ്മാ സ ശിവോ വിഷ്ണുഃ
സ പരഃ സര്‍വ്വ ഏവ സഃ 10

2.അപവാദദര്‍ശനം

ചൈതന്യാദാഗതം സ്ഥൂല-
സൂക്ഷ്മാത്മകമിദം ജഗത്
അസ്തി ചേത്സദ്ഘനം സര്‍വ്വം
നാസ്തി ചേദസ്തി ചിദ്ഘനം 1

അന്യന്ന കാരണാത്കാര്യ-
ദസദേതദതോഖിലം
അസതഃ കഥമുത്പത്തി-
രനുത്പന്നസ്യ കോ ലയഃ 2

യസ്യോത്പത്തിര്‍ലയോ നാസ്തി
തത്പരം ബ്രഹ്മ നേതരത്
ഉത്പത്തിശ്ച ലയോസ്തീതി
ഭ്രമത്യാത്മനി മായയാ 3

കാരണാവ്യതിരിക്തത്വാത്
കാര്യസ്യ കഥമസ്മിതാ?
ഭവത്യതഃ കാരണസ്യ
കഥമസ്തി ച നാസ്തിതാ 4

കാര്യത്വാദസതോസ്യാസ്തി
കാരണം ന ഹ്യതോ ജഗത്
ബ്രഹ്മൈവ തര്‍ഹി സദസ-
ദിതി മുഹ്യതി മന്ദധീഃ 5

ഏകസ്യൈവാസ്തി സത്താ ചേ-
ദന്യസ്യാസൗ ക്വ വിദ്യതേ?
സത്യസ്ത്യാത്മാശ്രയോ യദ്യ-
പ്യസതി സ്യാദസംഭവഃ 6

വിഭജ്യാവയവം സര്‍വ്വ-
മേകൈകം തത്ര ദൃശ്യതേ
ചിന്മാത്രമഖിലം നാന്യ-
ദിതി മായാവിദൂരഗം 7

ചിദേവ നാന്യദാഭാതി
ചിതഃ പരമതോ ന ഹി
യച്ച നാഭാതി തദസ-
ദ്യദസത്തന്ന ഭാതി ച 8

ആനന്ദ ഏവാസ്തി ഭാതി
നാന്യഃ കശ്ചിദതോഖിലം
ആനന്ദഘനമന്യന്ന
വിനാനന്ദേന വിദ്യതേ 9

സര്‍വ്വം ഹി സച്ചിദാനന്ദം
നേഹ നാനാസ്തി കിഞ്ചന
യഃ പസ്യതീഹ നാനേവ
മൃത്യോര്‍മൃത്യും സ ഗച്ഛതി 10

3. അസത്യദര്‍ശനം
മനോമയമിദം സര്‍വ്വം
ന മനഃ ക്വാപി വിദ്യതേ
അതോ വ്യോമ്നീവ നീലാദി
ദൃശ്യതേ ജഗദാത്മനി 1

മനസോനന്യയാ സര്‍വ്വം
കല്പിതേവിദ്യയാ ജഗത്
വിദ്യയാസൗ ലയം യാതി
തദാലേഖ്യമിവാഖിലം 2

വിജൃംഭതേ യത്തമസോ
ഭീരോരിവ പിശാചവത്
തദിദം ജാഗ്രതി സ്വപ്ന-
ലോകവദ് ദൃശ്യതേ ബുധൈഃ 3

സങ്കല്പകല്പിതം ദൃശ്യം
സങ്കല്പോ യത്ര വിദ്യതേ
ദൃശ്യം തത്ര ച നാന്യത്ര
കുത്രചിദ്രജ്ജുസര്‍പ്പവത് 4

സങ്കല്പമനസോ കശ്ചി-
ന്നഹി ഭേദോ‍സ്തി യന്‍മനഃ
തദവിദ്യാതമഃ പ്രഖ്യ-
മിന്ദ്രജാലമിവാദ്ഭുതം 5

മരീചികാവത് പ്രാജ്ഞസ്യ
ജഗദാത്മനി ഭാസതേ
ബാലസ്യ സത്യമിതി ച
പ്രതിബിംബേരിവ ഭ്രമാത് 6

ആത്മാ ന ക്ഷീരവദ്യാതി
രൂപാന്തരമതോഖിലം;
വിവര്‍ത്തമിന്ദ്രജാലേന
വിദ്യതേ നിര്‍മ്മിതം യഥാ 7

മായൈവ ജഗതാമാദി-
കാരണം നിര്‍മ്മിതം തയാ
സര്‍വ്വം ഹി മായിനോ നാന്യ-
ദസത്യം സിദ്ധിജാലവത് 8

വിഭാതി വിശ്വം വൃദ്ധസ്യ
വിയദ്വനമിവാത്മനി
അസത്യം പുത്രികാരൂപം
ബാലസ്യേവ വിപര്യയഃ 9

ഏകം സത്യം ന ദ്വിതീയം
ഹ്യസത്യം ഭാതി സത്യവത്
ശിലൈവ ശിവലിംഗം ന
ദ്വിതീയം ശില്പിനാ കൃതം 10

4. മായാദര്‍ശനം

ന വിദ്യതേ യാ സാ മായാ
വിദ്യാവിദ്യാ പരാപരാ
തമഃ പ്രധാനം പ്രകൃതിര്‍ -
ബഹുധാ സൈവ ഭാസതേ 1

പ്രാഗുത്പത്തേര്‍യഥാ ഭാവോ
മൃദേവ ബ്രഹ്മണം പൃഥക്
ന വിദ്യതേ ബ്രഹ്മ ഹി യാ
സാ മായാऽമേയവൈഭവാ 2

അനാത്മാ ന സദാത്മാ സ-
ദിതി വിദ്യോതതേ യയാ
സാ വിദ്യേയം യഥാ രജ്ജു-
സര്‍പ്പതത്ത്വാവധാരണം 3

ആത്മാ ന സദനാത്മാ സ-
ദിതി വിദ്യോതതെ യയാ
സൈവാവിദ്യാ യഥ രജ്ജു-
സര്‍പ്പയോരയഥാര്‍ത്ഥദൃക് 4

ഇന്ദ്രിയാണി മനോബുദ്ധീ
പഞ്ചപ്രാണാദയോ യയാ
വിസൃജ്യന്തേ സൈവ പരാ
സൂക്ഷ്മാംഗാനി ചിദാത്മനഃ 5

അംഗാനേതാനവഷ്ടഭ്യ
സുഖീ ദുഃഖീവ മുഹ്യതി
ചിദാത്മാ മായയാ സ്വസ്യ
തത്ത്വതോऽസ്തി ന കിഞ്ചന 6

ഇന്ദ്രിയാണാം ഹി വിഷയഃ
പ്രപഞ്ചോऽയം വിസൃജ്യതേ
യയാ സൈവാऽപരാऽദ്ധ്യാത്മ-
സ്ഥൂലസങ്കല്പനാമയീ 7

സുക്തികായാം യഥാ ജ്ഞാനം
രജതസ്യ യദാത്മനി
കല്പിതസ്യ നിദാനം ത-
ത്തമ ഇത്യവഗമ്യതേ 8

ധീയതേऽസ്മിന്‍ പ്രകര്‍ഷേണ
ബീജേ വൃക്ഷ ഇവാഖിലം
അതഃ പ്രാധാന്യതോ വാऽസ്യ
പ്രധാനമിതി കഥ്യതേ 9

കരോതീതി പ്രകര്‍ഷേണ
പ്രകൃത്യൈവ ഗുണാന്‍ പൃഥക്
നിഗദ്യതേऽസൗ പ്രകൃതി-
രിതീഹ ത്രിഗുണാത്മികാ 10

5. ഭാനദര്‍ശനം

അന്തര്‍ബഹിര്‍വദാസീനം
സദാ ഭ്രമരചഞ്ചലം
ഭാനം ദ്വിധൈവ സാമാന്യം
വിശേഷ ഇതി ഭിദ്യതേ 1

സ്ഥൂലം സൂക്ഷ്മം കാരണം ച
തുര്യം ചേതി ചതുര്‍വിധം
ഭാനാശ്യയം ഹി തന്നാമ
ഭാനസ്യാപ്യുപചര്യതേ 2

ദൃശ്യതാമിഹ കായോऽഹം
ഘടോऽയമിതി ദൃശ്യതേ
സ്ഥൂലമാശ്രിത്യ യദ്ഭാനം
സ്ഥൂലം തദിതി മന്യതേ 3

അത്ര കായോ ഘട ഇതി
ഭാനം യത്തദ്വിശിഷ്യതേ
തഥാ‍ഹമയമിതി യത്
സാമാന്യമിതി ച സ്മൃതം 4

ഇന്ദ്രിയാണി മനോ ബുദ്ധീ
വിഷയാഃ പഞ്ചാവയവഃ
ഭാസ്യന്തേ യേന തത്സൂക്ഷ്മ-
മസ്യ സൂക്ഷ്മാശ്രയത്വതഃ 5

അജ്ഞോऽഹമിതി യദ്ഭാനം
തത്കാരണമുദാഹൃതം
അത്രാഹമിതി സാമാന്യം
വിശേഷോऽജ്ഞ് ഇതി സ്ഫുരത് 6

അഹം ബ്രഹ്മേതി യദ്ഭാനം
തത്തുര്യമിതി ശംസ്യതേ
സാമാന്യമഹമിത്യംശോ
ബ്രഹ്മേത്യത്ര വിശിഷ്യതേ 7

യത്ര ഭാനം തത്ര ഭാസ്യം
ഭാനം യത്ര ന തത്ര ന
ഭാസ്യമിത്യന്വയേനാപി
വ്യതിരേകേണ ബോധ്യതേ 8

യഥാ ദൃഗ്‌ദൃശമാത്മാനം
സ്വയമാത്മാ ന പശ്യതി
അതോ ന ഭാസ്യതേ ഹ്യാത്മാ
യം പശ്യതി സ ഭാസ്യതേ 9

യദ്ഭാസ്യതേ തദധ്യസ്ത-
മനധ്യസ്തം ന ഭാസ്യതേ
യദധ്യസ്തം തദസദ-
പ്യനധ്യസ്തം സദേവ തത് 10

6. കര്‍മ്മദര്‍ശനം

ആത്മൈവ മായയാ കര്‍മ്മ
കരോതി ബഹുരൂപധൃക്
അസംഗഃ സ്വപ്രകാശോऽപി
നിദ്രായാമിവ തൈജസഃ 1

മന്യേ വദാമി ഗൃഹ്ണാമി
ശൃണോമിത്യാദി രൂപതഃ
ക്രിയതേ കര്‍മ്മ പരമാ-
ത്മനാ ചിത്തേന്ദ്രിയാത്മനാ 2

ആത്മൈവ കര്‍മ്മണഃ പൂര്‍വ്വ-
മന്യത് കിഞ്ചിന്ന വിദ്യതേ
തതഃ സ്വേനൈവ കര്‍മ്മാണി
ക്രിയന്തേ നിജമായയാ 3

ശക്തിരസ്ത്യാത്മനഃ കാചി-
ദ്ദുര്‍ഘടാ ന പൃഥക് സ്വതഃ
തയൈവാരോപ്യതേ കര്‍മ്മ
നിഖിലം നിഷ്ക്രിയാത്മനി 4

സര്‍വ്വോऽസംഗ ഏവാത്മാ-
ജ്ഞതയാ കര്‍മ്മ സംഗിവത്
കരോതി ന കരോമീതി
ന ജ്ഞഃ കര്‍മ്മസ്യ സജ്ജതേ 5

ജ്വലതി ജ്വലനോ വായുര്‍-
വാതി വര്‍ഷതി വാരിദഃ
ധരാത്മാ സന്‍ ധരതി ഖ-
ല്വേകോ വഹതി വാഹിനീ 6

ഊര്‍ദ്ധ്വം പ്രാണോ ഹ്യധോऽപാനഃ
ഖല്വോകോ യാതി നിഷ്ക്രിയഃ
നാഡ്യന്തരാളേ ധമതി
ക്രന്ദതി സ്പന്ദതി സ്ഥിതഃ 7

അസ്തിജന്മര്‍ദ്ധിപരിണ-
ത്യപക്ഷയവിനാശനം
ഷഡ്ഭാവമിഹ യോ യാതി
സ നാന്യോऽവിക്രിയാത്മനഃ 8

സ്വയം ക്രിയന്തേ കര്‍മ്മാണി
കരണൈരിന്ദ്രിയൈരപി
അഹം ത്വസംഗഃ കൂടസ്ഥ
ഇതി ജാനാതി കോവിദഃ 9

ദൃശ്യത്വാദ് ഭാസ്യമഹമ-
പ്യതോऽഹം ശുക്തിരംഗവത്
അധ്യസ്തമേക ഏവാദ്യ
ശ്വോऽപി സര്‍വ്വോപരി സ്ഥിതഃ 10

7.ജ്ഞാനദര്‍ശനം
ജ്ഞാനമേകം ഹി നിരുപാ-
ധികം സോപധികം ച തത്
അഹങ്കാരാദിഹീനം യജ്-
ജ്ഞാനം തന്നിരുപാധികം 1

അഹന്തയാന്തര്‍ബഹിര -
സ്തി യദേവമിദന്തയാ
ഭാനവൃത്ത്യാ‍നിയതം യത്തു
ജ്ഞാനം സോപാധികം മതം 2

അനാത്മനാമാഹങ്കാരാ-
ദീനാം യേനാനുഭൂയതേ
സാക്ഷീ തദാത്മജ്ഞാനം സ്യാ-
ദ്യേനൈവാമൃതമശ്നുതേ 3

അഹങ്കാരാദി കാര്യം യ-
ദനാത്മകമസംഖ്യകം
യേനാവഗമ്യതേऽനാത്മ-
ജ്ഞാനം തദവധാര്യതേ 4

യഥാവദ്വസ്തുവിജ്ഞാനം
രജ്ജുതത്ത്വാവബോധവത്
യത്തദ്യഥാര്‍ഥവിജ്ഞാന-
മയഥാര്‍ത്ഥമതോऽന്യഥാ 5

യത്സാന്നിദ്ധ്യാദേവ സര്‍വ്വം
ഭാസതേ സ്വയമേവ തത്
പ്രത്യക്ഷജ്ഞാനമിതി ചാ-
പരോക്ഷമിതി ലക്ഷ്യതേ 6

യയാനുऽസാധകം സാധ്യം
മീയതേ ജ്ഞാനരൂപയാ
വൃത്ത്യാ സാനുമിതി സാഹ-
ചര്യസംസ്കാരജന്യയാ 7

ഗത്വാ സമീപം മേയസ്യ
മീയതേ ശ്രുതലക്ഷണഃ
യയാ സംവിത് സോപമിതിര്‍-
മൃഗോऽയമിതി രൂപയാ 8

അഹം മമേതി ജ്ഞാനം യ-
ദിദം തദിതി യച്ച തത്
ജീവജ്ഞാനം തദപര-
മിന്ദ്രിയജ്ഞാനമിഷ്യതേ 9

ഓം തത്‌ സദിതി നിര്‍ദ്ദിഷ്ടം
ബ്രഹ്മാത്മൈക്യമുപാഗതം
കല്പനാദിവിഹീനം യ-
ത്തദ് പരജ്ഞാനമീര്യതേ 10

8. ഭക്തിദര്‍ശനം

ഭക്തിരാത്മാനുസന്ധാന-
മാത്മാऽനന്ദഘനോ യതഃ
ആത്മാനമനുസന്ധത്തേ
സദൈവാത്മവിദാത്മനാ 1

അനുസന്ധീയതേ ബ്രഹ്മ
ബ്രഹ്മാനന്ദഘനം യതഃ
സദാ ബ്രഹ്മാനുസന്ധാനം
ഭക്തിരിത്യഭീദീയതേ 2

ആദന്ദമേവ ധ്യായന്തി
സര്‍വ്വേ ദുഃഖം ന കശ്ചന
യദാനന്ദപരം ധ്യാനം
ഭക്തിരിത്യുപദിശ്യതേ 3

ആത്മൈവ ബ്രഹ്മ ഭജതി
നാന്യമാത്മാനമാത്മവിത്
ഭജതീതി യദാത്മാനം
ഭക്തിരിത്യഭിധീയതേ 4

ആനന്ദ ആത്മാ ബ്രഹ്മേതി
നാമൈതസ്യൈവ തന്യതേ
ഇതി നിശ്ചിതധീര്‍ യസ്യ
സ ഭക്ത ഇതി വിശ്രുതഃ 5

ആനന്ദോ‍ഹമഹം ബ്രഹ്മ-
ത്മാ‍ഹമസ്മീതി രൂപതഃ
ഭാവനാ സതതം യസ്യ
സ ഭക്ത ഇതി വിശ്രുതഃ 6

ഭാര്യാ ഭജതി ഭര്‍ത്താരം
ഭര്‍ത്താ ഭാര്യാം ന കേവലം
സ്വാനന്ദമേവ ഭജതി
സര്‍വ്വോऽപി വിഷയസ്ഥിതം 7

ഏവം പശ്യതി കുത്രാപി
വിദ്വാനാത്മസുഖം വിനാ
ന കിഞ്ചിദപരം തസ്യ
ഭക്തിരേവ ഗരീയസീ 8

ലോകസ്യ പിതരി സ്വസ്യ
ഗുരൗ പിതരി മാതരി
സത്യസ്യ സ്ഥാപിതരി ച
തത്പഥേനൈവ യാതരി 9

നിയന്തരി നിഷിദ്ധസ്യ
സര്‍വ്വേഷാം ഹിതകര്‍ത്തരി
യോऽനുരാഗോ ഭക്തിരത്ര
സാ പരാ പരമാത്മനി 10

9. യോഗദര്‍ശനം

സതതം യോജയതി യ-
ദ്യുനക്തി ച ചിദാത്മനി
മനോനിരോധരൂപോऽയം
സ യോഗ ഇതി ശംസിതഃ 1

ന ദ്രഷ്ടാ ദര്‍ശനം ദൃശ്യം
വിദ്യതേ യത്ര തത്ര ഹൃത്
യോജയദ്വാസനാ യാവ-
ദ്യോഗോऽയമിതി യോഗവിത് 2

നാമരൂപമിദം സര്‍വ്വം
ബ്രഹമൈവേതി വിലീയതേ
യദ്ബ്രഹ്മണി മനോ നിത്യം
സ യോഗ ഇതി നിശ്ചിതഃ 3

ചിത്തസ്യ തൈലധാരാവ-
ദ്വൃത്ത്യാऽऽവിച്ഛിന്നയാऽऽത്മനി
നിരന്തരം രമ്യതേ യത്
സ യോഗോ യോഗിഭിഃ സ്മൃതഃ 4

യതോ യതോ മനോ യാതി
സദാऽऽത്മനി തതസ്തതഃ
നിയമ്യ യോജയേദേത-
ദ്യോഗോऽയം യുജ്യതാമിഹ 5

സര്‍വ്വാനര്‍ഥകരഃ പുംസാം
സങ്കല്പഃ കല്പിതൈഃ സഹ
ഉന്‍മൂല്യ വാസനാജാലൈര്‍ -
യേനാത്മനി നിരുധ്യതേ 6

ദൃശ്യസ്യ ന ദൃശോऽസ്തിത്വ-
മതോ ദൃശ്യം ദൃഗാത്മകം
ഇതി യുഞ്ജീത ദൃഗ്‌രൂപേ
യഃ സ യോഗവിദാം വരഃ 7

യദാ പിബന്‍ മനോഭൃംഗഃ
സ്വാനന്ദമധുമാധുരീം
ന സ്പന്ദതി വശീകൃത്യ
യോജിതോ യോഗവായുനാ 8

ധ്യാനമന്തര്‍ഭ്രുവോര്‍ദൃഷ്ടിര്‍ -
ജിഹ്വാഗ്രം ലംബികോര്‍ദ്ധ്വതഃ
യദാ സ്യാത് ഖേചരീമുദ്രാ
നിദ്രാലസ്യാദിനാശിനീ 9

ജ്ഞാനം കര്‍മ്മേതി ലോകേऽസ്മിന്‍
ദ്വിധാ യോഗഃ സമാസതഃ
അനയോര്‍യോഗവിസ്താരഃ
സര്‍വ്വഃ പരിസമാപ്യതേ 10

10. നിര്‍വ്വാണദര്‍ശനം

നിര്‍വ്വാണം ദ്വിവിധം ശുദ്ധ-
മശുദ്ധം ചേതി തത്ര യത്
ശുദ്ധം നിര്‍വ്വാസനമ് തദ്വ-
ദശുദ്ധം വാസനാന്വിതം 1

അതിശുദ്ധം ശുദ്ധമിതി
ശുദ്ധം ച ദ്വിവിധം തഥാ
അശുദ്ധശുദ്ധം ചാശുദ്ധ-
മശുദ്ധാശുദ്ധമുച്യതേ 2

അതിശുദ്ധം ത്രിധാ പശ്ചാ-
ദ്വരേ ചൈകം വരീയസി
ഏമകേകം വരിഷ്ഠേऽഥ
ശുദ്ധം ബഹ്മവിദി സ്ഥിതം 3

അശുദ്ധശുദ്ധം വിരജ-
സ്തമോऽന്യത് സരജസ്തമഃ
മുമുക്ഷൗ പ്രഥമം വിദ്യാദ്
ദ്വിതീയം സിദ്ധികാമിഷു 4

ദഗ്ധ്വാ ജ്ഞാനാഗ്നിനാ സര്‍വ്വ-
മുദ്ദിശ്യ ജഗതാം ഹിതം
കരോതി വിധിവത് കര്‍മ്മ
ബ്രഹ്മവിദ് ബ്രഹ്മണി സ്ഥിതഃ 5

സന്യസ്യ സര്‍വ്വകര്‍മ്മാണി
സതതം ബ്രഹ്മനിഷ്ഠയാ
യശ്ചരത്യവനൗ ദേഹ-
യാത്രായൈ ബ്രഹ്മവിദ്വരഃ 6

അന്യേന വേദിതോ വേത്തി
ന വേത്തി സ്വയമേവ യഃ
സ വരീയാന്‍ സദാ ബ്രഹ്മ-
നിര്‍വ്വാണമയമശ്നുതേ 7

സ്വയം ന വേത്തി കിഞ്ചിന്ന
വേദിതോऽപി തഥൈവ യഃ
സ വരിഷ്ഠഃ സദാ വൃത്തി-
ശൂന്യോऽയം ബ്രഹ്മ കേവലം 8

ഹേയോപാദേയതാ ന ഹ്യ്-
സ്യാത്മാ വാ സ്വപ്രകാശകഃ
ഇതി മത്വാ നിവര്‍ത്തേത
വൃത്തിര്‍നാവര്‍ത്തതേ പുനഃ 9

ഏകമേവാദ്വിതീയം ബ്ര-
ഹ്മാസ്തി നാന്യന്ന സംശയഃ
ഇതി വിദ്വാന്‍ നിവര്‍ത്തേത
ദ്വൈതാന്നാവര്‍ത്തതേ പുനഃ 10